به نقل از «جام جم آنلاین»

نگاهی علمی و عمیق به هارپ و توانایی‌های آن؛ قسمت دوم+عکس

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۲۶۲۱۹

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از زومیت، در قسمت قبلی این مقاله به تارخجه ای از پروژه هارپ اشاره شد و نکاتی درباره آن گفته شد.   تأثیرات هارپ روی یونوسفر
استفاده از انتقال‌ دهنده‌های قدرتمند، مانند آن‌چه که در تجهیزات هارپ دیده می‌شود، برای مطالعه‌ی قسمت بالای اتمسفر است که در علم ژئوفیزیک، به آن «پژوهش یونوسفری فعال» می‌گویند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هارپ مقادیر کوچک و شناخته شده‌ای از انرژی را در لایه‌ای مشخص از یونوسفر ایجاد می‌کند تا دانشمندان بتوانند به بررسی و مطالعه‌ی فرآیندهای پیچیده‌ی فیزیکی که توسط خورشید به صورت روزانه در نواحی پلاسمایی ایجاد می‌شوند، بپردازند. تأثیرات این مقدار انرژی اضافه‌ی ایجاد‌شده، در کل یونوسفر دیده نمی‌شود و صرفاً در ناحیه‌ای محدود از بخش پوششی هارپ (شعاع ۹ تا ۴۰ کیلومتری) می‌توان تأثیرات را مشاهده کرد.  
هارپ تنها با ذرات بارداری (یونیزه شده) که در ناحیه‌ی پوششی بالای تجهیزات هستند ارتباط برقرار می‌کند. ارتباط هارپ با ذرات باردار (الکترون یا یون مثبت) به دلیل واکنش این ذرات با میدان الکتریکی خارجی رخ می‌دهد. هارپ با اتم‌ها و مولکول‌های خنثی که حجم عظیمی از گازهای اتمسفری را در ارتفاعات بالا تشکیل می‌دهند، هیچ‌گونه تعاملی نخواهد داشت.
وقتی که انتقال دهنده‌ی HF هارپ در پایان هر آزمایش خاموش می‌شود، هرگونه تأثیری که در یونوسفر ایجاد شده بود از بین می‌رود و پس از چند ثانیه تا چند دقیقه، به حالت اول بازمی‌گردد. همان‌طوری که پیش‌تر نیز گفته شد، تأسیسات مشابه هارپ در نقاط دیگر جهان نیز وجود دارند و پژوهش‌های وسیعی در طول سالیان گذشته به وسیله‌ی آن‌ها انجام شده‌اند و نتایج نشان می‌دهند که این آزمایش‌ها، هیچ‌گونه اثر کوتاه‌مدت یا بلند‌مدتی روی یونوسفر ندارند.
یونوسفر دارای چند ناحیه‌ی مهم به نام‌های لایه D، لایه E و لایه‌های F1 و F2 است. همان‌طوری که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید، منحنی قرمزرنگ، میزان یونیزه شدن در طول روز و منحنی آبی‌رنگ، میزان یونیزه شدن در عصر و شب را نشان می‌دهد. این یک نمودار استاندارد است؛ اما در واقع سطوح یونیزه شدن و همچنین ارتفاع لایه‌های یونوسفر در طول چرخه‌های خورشیدی ۱۱ ساله تغییر می‌کنند و همچنین اطلاعات یونوسفر و یونیزه شدن در مکان‌ها و فصل‌های مختلف، ممکن است با این نمودار تفاوت داشته باشند.  
همان‌طوری که در نمودار می‌توان دید، فرآیند یونیزه شدن یونوسفر به هنگام شب و روز متفاوت است. به عنوان مثال لایه‌ی D به محض پایین رفتن خورشید، به طور کامل ناپدید می‌شود. چگالی الکترون‌ها و یون‌ها در لایه‌ی E و F1 نیز در طول شب دچار تغییر می‌شود. به طور کلی، پس از غروب آفتاب لایه‌های کم ارتفاع ناپدید می‌شوند؛ زیرا نور خورشید با اتمسفر برخورد نمی‌کند و یون‌های جدیدی در لایه‌های پایینی به وجود نمی‌آیند و به دلیل فرآیند بازترکیب، تمام یون‌هایی که در این ناحیه ذخیره شده‌اند مصرف می‌شوند. در آن سوی قضیه، چگالی ذرات بدون بار (یونیزه نشده) تفاوت چندانی در روز و شب ندارد.
 
در جریان یک پژوهش یونوسفری که به وسیله‌ی هارپ انجام می‌شود، مقداری انرژی اضافه به ناحیه‌ی مشخص یکی از لایه‌هایی که پیش‌تر درباره‌ی آن‌ها صحبت کردیم، افزوده می‌شود. این ناحیه‌ی محدود، مستقیماً در قسمت بالای هارپ (بر فراز ناحیه‌ای از آلاسکا) قرار دارد و شعاع ناحیه‌ی تحت پوشش آن به فرکانس سیگنال ارسالی و نوع مأموریت بستگی دارد و از ۹ کیلومتر تا ۴۰ کیلومتر متغیر است و هارپ صرفاً روی ذرات باردار تأثیر می‌گذارد. اثری که هارپ روی یونوسفر می‌گذارد، به صورت گرما در طبیعت خود را نشان می‌دهد و منجر به ایجاد یک فرآیند یونیزه شدن جدید نمی‌شود. هارپ به دو دلیل نمی‌تواند باعث ایجاد فرآیند یونیزه شدن مصنوعی شود:
. فرکانسی که توسط فرستنده‌ی HF هارپ استفاده می‌شود، در بخش فرکانس بالای طول موج الکترومغناطیسی است. تابش الکترومغناطیسی در قسمت فرکانس بالا، غیر یونیزه است. این با تابش فرابنفش و اشعه‌ی ایکس خورشید که دارای انرژی بالایی بوده و می‌توانند یونیزه شوند، مغایرت دارد. . شدت تابشی که از سوی هارپ به ارتفاعات یونوسفری فرستاده می‌شود، بسیار ضعیف بوده و نمی‌تواند از طریق ارتباط با ذرات باردار، یک فرآیند یونیزاسیون مصنوعی را ایجاد کند. تراکم قدرت تولید شده توسط هارپ، بین ۳ الی ۴ میکرووات بر سانتی‌متر مربع است و از این حد تجاوز نمی‌کند. برای ایجاد یک فرآیند یونیزاسیون مصنوعی، به تراکمی دوبرابر بیشتر از این مقدار، نیاز است.
بخشی از انرژی موج رادیویی فرکانس بالای هارپ که به یونوسفر منتقل می‌شود، می‌تواند طی یک فرآیند جذبی به الکترون‌ها و یون‌های موجود که پلاسمای یونوسفری را تشکیل داده‌اند، منتقل شود و دمای مؤثر آن ناحیه را افزایش دهد. به عنوان مثال، دمای معمولی الکترون‌ها در ارتفاع ۲۷۵ کیلومتری از سطح زمین (ناحیه‌ی F2) باید در حدود ۱۴۰۰ درجه‌ی کلوین باشد؛ اما طی پژوهش‌هایی که به وسیله‌ی هارپ انجام شده‌اند، دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که می‌توان دمای این الکترون‌ها را در جریان آزمایشی که در یک ناحیه‌ی محدود انجام می‌شود، تا ۳۰ درصد افزایش داد. به محض افزایش دما، خیلی سریع خصوصیات الکتریکی آن ناحیه تغییر می‌کند و به راحتی از نواحی اطراف قابل تشخیص می‌شود. پس از انجام این کار، ابزار دقیق علمی که روی زمین مستقر هستند می‌توانند با جزئیات خارق‌العاده به بررسی خواص فیزیکی آن ناحیه بپردازند.  
به محض این‌که انرژی دریافتی الکترون‌ها و یون‌ها افزایش می‌یابد، شاهد افزایش دمای آن‌ها خواهیم بود و در نتیجه انرژی جنبشی آن‌ها نیز بیشتر می‌شود و به سرعت به طرفین حرکت خواهند کرد. در لایه‌ی F، این افزایش جنبش باعث کاهش تراکم الکترون‌ها می‌شود. آزمایش‌هایی که به وسیله‌ی دیگر تجهیزات انجام شده‌اند، نشان می‌دهند که تراکم الکترون‌ها در صورت طی کردن چنین فرآیندی تا حدود ۳۰ درصد کاهش می‌یابد. این کاهش تراکم را می‌توانید در نمودار پیشین (خط سبز رنگ) مشاهده کنید.
فرآیند یونیزه شدن طبیعی در لایه‌ی F باعث می‌شود که تراکم الکترون‌ها در طول روز در این ناحیه به ۱۰۰۰۰۰۰cm-۳ برسد که حدود ۰.۲ درصد از گاز موجود در این ناحیه را تشکیل می‌دهد. پژوهش‌های یونوسفر فعالی که به وسیله‌ی فرستنده‌ی HF هارپ انجام می‌شوند، می‌توانند میزان تراکم الکترون‌ها را به ۸۰۰۰۰۰cm-۳ کاهش دهند. به هنگام شب در ناحیه‌ی F نیز شاهد کاهش تراکم الکترون‌ها هستیم که به میزان ۵۰۰۰۰۰cm-۳ و یا کمتر می‌رسد و اگر این را با تراکم ایجاد شده توسط هارپ مقایسه کنید، می‌بینید که هارپ نسبت به فرآیند طبیعی، کمتر باعث کاهش تراکم الکترون‌ها شده است.
اما در لایه‌هایی که در ارتفاعات پایین‌تر هستند (مانند لایه‌های D و E)، به هنگام پژوهش‌های یونسفر فعال ما شاهد افزایش تراکم الکترون‌ها هستیم؛ زیرا در این نواحی فرآیند بازترکیبی الکترون‌های رانده شده از ارتفاعات بالاتر انجام می‌شود.
نظریه‌های توطئه پیرامون هارپ
هارپ همواره مورد توجه علاقه‌مندان نظریه‌های توطئه بوده است و بسیاری از مردم بر این باور هستند که دولت آمریکا از هارپ برای کنترل آب و هوا استفاده می‌کند؛ اما از سال ۲۰۱۰ ما شاهد افزایش چشمگیر این نظریه‌ها هستیم. در سال ۲۰۱۰، هوگو چاوز، رهبر پیشین ونزوئلا اعلام کرد که آمریکا از پروژه‌ی هارپ استفاده کرده و باعث به وجود آمدن زمین‌لرزه‌ی هائیتی شده است. در سال ۲۰۱۰ زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۷ ریشتر در هائیتی به وقوع پیوست که متأسفانه بیش از ۱۰۰ هزار کشته بر جای گذاشت. هوگو چاوز عامل این زلزله را هارپ می‌دانست در حالی که عامل اصلی این زمین‌لرزه‌، تخلیه انرژی از گسلی ناشناخته در مرز صفحات تکتونیکی آمریکای شمالی و کارائیب بود. در ادامه برترین نظریه‌های توطئه پیرامون هارپ را بررسی می‌کنیم.  
شایعاتی وجود دارند که بیان می‌کنند دولت آمریکا هنوز هم از هارپ استفاده می‌کند و این تجهیزات توانایی این را دارد که در سرتاسر جهان باعث ایجاد طوفان، سیل، زمین‌لرزه و یا رانش زمین شود. به مرور زمان این شایعات گسترده‌تر شدند؛ به گونه‌ای که بسیاری از افراد با استفاده از شبه‌علم، نشان می‌دهند که هارپ عامل طوفان‌های گسترده در ایران، پاکستان، هائیتی، ترکیه، یونان و فیلپین است. همچنین بسیاری بر این باور هستند که هارپ عامل سقوط پرواز TWA 800 و سندرم جنگ خلیج فارس یا بیماری جنگ خلیج، است.
نیک بِگیچ، فرزند یکی از نمایندگان سابق آمریکا و همچنین برادر سناتور مارک بِگیچ، وب‌سایتی را راه‌اندازی کرده است و می‌گوید هارپ یک وسیله برای کنترل اذهان است. وی همچنین کتابی را با عنوان «Angels Don't Play This HAARP» به چاپ رسانده است و در آن بیان می‌کند که هارپ می‌تواند باعث به وجود آمدن زمین‌لرزه در نقاط مختلف جهان شود. او می‌گوید که هارپ، آسمان را به یک عدسی بزرگ تبدیل کرده است و به نظر می‌رسد که آسمان در حال سوختن است. البته این تنها نیک بِگیچ نیست که چنین باورهایی دارد.
یک نشریه‌ی وابسته به ارتش روسیه اعلام کرده است که آزمایش‌های یونوسفری می‌توانند باعث حرکت الکترون‌ها شده و به قطب‌های مغناطیسی زمین ضربه بزنند. جِسی وِنتورا، فرماندار پیشین مینه‌سوتا که یک نظریه‌پرداز توطئه است، می‌گوید دولت آمریکا از این تجهیزات برای کنترل آب و هوا و تسخیر ذهن افراد استفاده می‌کند تا روی آن‌ها کنترل داشته باشد.
در ماه نوامبر سال ۲۰۱۶، پلیس دو مرد از اهالی جورجیا را به اتهام حمل مواد مخدر دستگیر کرد. افسر محلی در جریان مصاحبه‌ای که با خبرنگاران داشت اعلام کرد که این دو مرد، قصد داشته‌اند بر پایه‌ی نظریه‌های توطئه‌ای که پیرامون هارپ وجود دارند، یک حمله‌ی تروریستی را ترتیب دهند. از این دو مرد ده‌ها سلاح سنگین و اسلحه‌های تهاجمی AR-15 کشف و ضبط شد. طبق گفته‌های پلیس، این افراد قصد داشته‌اند هارپ را به طور کامل از بین ببرند؛ زیرا بر این باور بوده‌اند که دولت از این تجهیزات برای کنترل آب و هوا و تسخیر ذهن مردم استفاده می‌کند و روح آن‌ها را به دام می‌اندازد. یکی از این افراد ادعا کرده بود خداوند به او گفته است که برو و این وسیله که ارواح را تسخیر کرده خراب کن، تا روح همگان آزاد شود.
 
پروفسور عمران اینان از دانشگاه استنفورد طی گفتگویی که با نشریه Popular Science داشت، اعلام کرد که نظریه‌های توطئه‌ای که پیرامون کنترل آب و هوا توسط دولت آمریکا وجود دارند، کاملاً مردود هستند. وی می‌گوید که در حال حاضر بشر نمی‌تواند کاری انجام دهد که در سیستم آب و هوایی زمین اختلال ایجاد کند. وی می‌گوید حتی اگر قدرت تجمعی سیگنال‌های هارپ در بیشترین حالت خود باشد، باز هم در مقایسه با یک آذرخش بسیار ناچیز است و این در حالی است که ما به طور متوسط در هر ثانیه شاهد وقوع ۵۰ تا ۱۰۰ آذرخش در نقاط مختلف جهان هستیم. دیوید نِیدیچ، دانشمند علوم کامپیوتر، هارپ را به یک آهنربا تشبیه می‌کند؛ آهنربایی که طرفداران نظریه‌های توطئه را به خوبی به خود جذب کرده است. وی دلیل علاقه‌ی این افراد به هارپ را پایین بودن علم آن‌ها عنوان کرده و به همین دلیل آن را مرموز دانسته است.  
هارپ بر خلاف سایر تأسیسات علمی دولتی در آمریکا، در دسترس همگان نبوده است و صرفاً پژوهشگرانی که با کارکرد آن آشنایی کامل داشته‌اند می‌توانستند به هارپ دسترسی یابند و از آن استفاده کنند. به همین دلیل هارپ برای بسیاری از شهروندان آمریکایی و سایر کشورها، همچنان مرموز باقی مانده است و آن‌ها ترجیح می‌دهند که نظریه‌های توطئه را باور کنند. همان‌طوری که گفته شد،‌ اکنون که کنترل کامل هارپ در اختیار دانشگاه آلاسکا است، هر ساله نمایشگاه برگزار می‌شود و افراد عادی نیز می‌توانند از این تأسیسات دیدن کنند.
آیا هارپ مخرب است؟
اگر بخواهیم در مورد آثار مخرب هارپ پژوهش کنیم، باید نیم‌نگاهی به تجهیزات مشابه در سرتاسر جهان داشته باشیم. این تجهیزات عبارتند از:
. رصدخانه آرسیبو در پورتوریکو . تجهیزات ایسکات در ترومسو، نروژ . تأسیسات یونوسفری سورا در نیژنی نووگورود، روسیه . تأسیسات HIPAS در آلاسکا . رادارهای دوگا (وودزپِکر)، اتحاد جماهیر شوروی
تاکنون هیچ‌گونه مدرک علمی دقیق و محکمی مبنی بر مخرب بودن هارپ ارائه نشده است و هر آن‌چه که این روزها میان مردم دست به دست می‌چرخد، بر پایه‌ی شبه علم است. اگر بخواهیم بر پایه شبه علم قضاوت کرده و نتیجه‌گیری کنیم، باید قید خیلی از چیزها را بزنیم. به عنوان مثال شبه علم ثابت می‌کند که زمین تخت است، ماه یک پایگاه فضایی است، قطب جنوب محل ورود و خروج آدم فضایی‌ها است، خورشید بر فراز زمین گردش می‌کند و هزاران ماجرای دیگر. شبه علم ثابت می‌کند که هارپ نیز مخرب است و این بستگی به خود شما دارد که چه برداشتی از آن داشته باشید. تاکنون هیچ‌گونه مدرکی مبنی بر مخرب بودن هارپ ارائه نشده است و از طرفی شبه علم می‌گوید هارپ مخرب است؛ در این‌جا، نتیجه‌گیری بر عهده‌ی خود شما است. پایان

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: هارپ انرژی زلزله آمریکا نظریه های توطئه کنترل آب و هوا وسیله ی همان طوری دولت آمریکا برای کنترل کاهش تراکم وجود دارند زمین لرزه یک فرآیند نظریه ها هیچ گونه یون ها شبه علم شده اند ناحیه ی ی آن ها ی هارپ لایه ی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۲۶۲۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عکاسی از انبوه عنکبوت‌ها روی مریخ

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپیس، ویژگی هایی فصلی و عنکبوت مانند روی ترک های سطح مریخ ظاهر شده اند. مدارگرد مریخی اروپا به نام مارس اکسپرس تصاویری از ویژگی هایی کوچک و تیره رنگ در منطقه ای از مریخ به نام «اینکا سیتی»در نزدیکی قطب جنوب سیاره ثبت کرده که شبیه عنکبوت هستند.

این رویداد زمانی ظاهر می شود که گرمای نور خورشید لایه های دی اکسید کربن انباشته شده طی زمستان تاریک مریخ را گرم می کند. در مقابل یخ دی اکسید کربن در لایه زیرین به گاز تبدیل می شود که به تدریج جمع می شود و لایه رویی به قطر یک متر را می شکند.

گاز آزاد شده حامل غباری سیاه از لایه زیرین است که آن را به سمت بالا می آورد و در نهایت به انفجار غبار بالای لایه رویی یخ منجر می شود. این رویداد مانند بیرون آمدن آب از یک آبفشان قبل از ریختن روی سطح مریخ است. چنین روندی ظاهری عنکبوتی شکل و ترک خورده به وجود می آورد که قطر آن ۴۵ مترتا یک کیلومتر است.

منطقه اینکا سیتی مریخ که شبکه ای خطی از برآمدگی ها ایجاد می کند مشابه خرابه های تمدن اینکا روی زمین است.

جدیدترین تصاویر از اینکا سیتی توسط دوربین با وضوح بالای HRSC مارس اکسپرس در ۲۷ فوریه ۲۰۲۴ میلادی و در فصل پاییز مریخ ثبت شده است.

کد خبر 6089622 شیوا سعیدی قوی اندام